Groninger Gasberaad reageert op Kamerbrief minister Wiebes
Maandagavond 3 juni verscheen een Kamerbrief van minister Wiebes waarin hij ingaat op de versnellingsmaatregelen voor de versterking, schade en afbouw gaswinning. Dit zou de oplossing moeten zijn om de situatie in Groningen te verbeteren. Dat is het helaas niet volgens het Groninger Gasberaad.
Uitgangspunten die het voor Groninger Gasberaad van belang zijn:
– Integrale oplossing en aanpak (schade, versterken en verduurzamen).
– Gekanteld proces (van onderen in plaats van boven).
– Andere rol overheden (nadruk op faciliteren, helpen, service, comfort bieden in plaats van bepalen, eisen stellen, regels handhaven).
– Breuk met verleden forceren (serieuze crisisaanpak).
– Een inclusieve benadering (iedereen in het dorp wordt betrokken, verschillen in regimes worden zoveel mogelijk gelijk getrokken).
Deze uitgangspunten worden stuk voor stuk niet geborgd in de voorliggende maatregelen. Dat is een gemiste kans.
De enige manier om nu echt iets radicaal anders, goeds te doen is door te kiezen voor een crisisaanpak.
Ondanks het feit dat het de bedoeling is met deze brief bewoners gerust te stellen en een positief bericht te kunnen melden vinden wij vooral de toon van de brief aanmatigend. Volgens het kabinet “voelen Groningers zich onveilig” (maar zijn ze dat niet?), “ervaren de Groningers de situatie als een crisis” (maar is het dat niet?) en hebben de Groningers “de strijd tegen de NAM beleefd als ongelijkwaardig” (maar was het dat niet?).
Dit geeft al aan dat de grondhouding nog steeds bagatelliserend en relativerend is. En dat er dus kennelijk geen basis is voor een serieuze crisisaanpak.
Aanpak failliet, kies een andere aanpak
Er worden maatregelen voorgesteld die al langer in de pijplijn zaten, die versneld worden of inmiddels onvermijdelijk zijn geworden. Natuurlijk, beter laat dan nooit. Maar wat blijft is de focus op gebouwen en getallen. En niet over de mensen. De bestaande regelingen worden opgepoetst, naar voren gehaald of uitgebreid. Maar het blijven de bestaande regelingen naast elkaar. Terwijl bewoners behoefte hebben aan maatwerk en integrale oplossingen. Dan zijn er geen aardbevingscoaches meer nodig om de mensen die eraan dreigen te bezwijken weer op te rapen.
Begin bij de mensen. Vraag wat ze willen. Wat is voor hen, in hun situatie een oplossing? Nu moeten bewoners nog steeds de verschillende regelingen aflopen om hun eigen situatie op te lossen. Regeling waardevermeerdering, waardedaling, versterking, schade, opkoopregeling en immateriële schade. Overal alle gegevens opnieuw aanleveren, steeds de situatie weer uitleggen, weer nieuwe mensen over de vloer. Ze zijn zelf de coördinator van hun probleem – veroorzaakt door een ander, maar dat is niet wat we bedoelen met eigen regie terug!
Het Groninger Gasberaad wil echt niet alles over boord kieperen en opnieuw beginnen. Maar we kunnen wel nu beginnen met anders denken, anders tegen het probleem aan kijken. Begin te redeneren vanuit de andere kant: de menskant, en kijk wat er dan nodig aan processen, instanties, bevoegdheden, financiële middelen, menskracht, enzovoort.
Keuzestress
De onorthodoxe maatregel om het schadestuwmeer op te lossen is een sympathieke poging om de aantallen naar beneden te krijgen. Maar ook daar: wat betekent dit voor de gedupeerden? Wat is wijsheid? Lang niet iedereen kan zelf voldoende inschatten wat de daadwerkelijke herstelkosten zijn. Vaak zullen ze toch een deskundige inschakelen. Of wakker liggen van de afweging. “Moet ik nu morgen de inspectie afzeggen? Als ik straks een adviesrapport krijg, vervalt dan het aanbod?” Keuzestress. Misschien kan het niet anders meer, maar ook deze maatregelen maakt het voor gedupeerden niet persé makkelijker.
Een Generaal Pardon is het niet, en een Generaal Alsjeblieft…., wat is daar de bedoeling van? Dat we nederig ‘Generaal Dankjewel’ gaan zeggen.
