Koopinstrument NCG bevat nog veel mankementen

Woont u in het aardbevingsgebied (binnen de 0,2 PGA-contour) en heeft u uw huis een jaar of langer te koop staan? Dan kunt u zich van donderdag 15 februari tot en met vrijdag 16 maart weer aanmelden voor het Koopinstrument van de NCG. Na de pilot die in 2016 van start ging, heeft de NCG besloten het instrument nu opnieuw open te stellen. NAM stelt tot en met 2020 per jaar 10 miljoen euro beschikbaar voor het opkopen van woningen. Op de website van de NCG  kunt u meer informatie vinden over het Koopinstrument.

Het Groninger Gasberaad is niet bijster enthousiast over het nieuwe Koopinstrument. Hoewel we de NCG hierover in de Maatschappelijke Stuurgroep meermaals hebben geadviseerd, heeft hij helaas niet al onze kritiekpunten overgenomen.

Zo vinden wij het cru dat de opkoopregeling niet voor iedereen wordt opengesteld, maar alleen voor bewoners binnen de 0,2 PGA-contour. Ook mensen buiten deze contour hebben moeite met de verkoop van hun huis. Bovendien: is de contour, gezien het nieuwe schadeprotocol, niet wat achterhaald?

Daarnaast krijgen zogeheten woningeigenaren met ‘bijzondere omstandigheden’ voorrang binnen de opkoopregeling. Is dat eerlijk? En hoe objectief is zo’n ‘bijzondere omstandigheid’ vast te stellen? Natuurlijk, mensen met grote problemen moeten ten alle tijde zo snel en goed mogelijk geholpen worden. Maar waar ligt het onderscheid? Wanneer een deelnemer dit jaar op de reservelijst belandt en niet geholpen wordt, moet hij zich volgend jaar opnieuw aanmelden en weer afwachten. Dit ontzorgt de burger op geen enkele manier en zorgt voor stress en onzekerheid – factoren waar het in het gebied sowieso al niet aan ontbreekt.

Tot slot krijgt de woningeigenaar, wanneer er overgegaan wordt tot koop van de woning, 95% van de taxatiewaarde uitgekeerd. Waarom geen 100%? Ook hier vinden wij de procedure onnodig oneerlijk. Bovendien gaat het hier om 95% van de marktwaarde, en wordt er niet gekeken wat het huis waard zou zijn zónder de aardbevingsproblematiek. Dubbel zo oneerlijk, dus.

Wij vinden het koopinstrument een doekje voor het bloeden, dat niet in de buurt komt van een structurele oplossing. Het is meer een knelpuntregeling dan een garantieregeling. Liever hadden wij een regeling gezien die lijkt op bijvoorbeeld de regeling in Moerdijk: een daadwerkelijke garantieregeling, waarbij bewoners de garantie hebben dat ze kunnen vertrekken, wanneer ze dat willen, omdat dan hun huis wordt opgekocht. Of dat nou nu, over vier of over tien jaar is. Een regeling die beschikbaar is voor álle bewoners, en niet alleen voor een aantal geselecteerden. Dat geeft rust en perspectief en juist dát heeft Groningen nu zo hard nodig.

Wat ze in Moerdijk bovendien goed begrepen hebben, is dat het een meerwaarde heeft om eerst te investeren in de omgeving. Nadat Moerdijk stukken leefbaarder gemaakt was, is bewoners de garantieregeling aangeboden. Veel minder mensen dan verwacht vertrokken: het was immers weer aantrekkelijk om te blijven.

Wanneer in Groningen schade vlot en juist wordt afgehandeld, de versterkingsoperatie goed verloopt met deugdelijke, zichtbare resultaten en daaraan gekoppeld in samenspraak met bewoners een leefbaarheidsplan en gebiedsvisie gemaakt wordt, zijn wij ervan overtuigd dat ook minder mensen hun huis uit willen. Groningers zijn, en niet onterecht, trots en honkvast. Maar fijn wonen moet ze niet onmogelijk gemaakt worden en krimp hoeft niet onnodig te worden gefaciliteerd. Investeer, hernieuw vertrouwen en vraag dan nog eens wie er hier weg wil. Wedden dat het minder mensen zijn dan gedacht?

Wij hadden gehoopt dat de NCG de Groningers een instrument zou aanbieden dat rust, maatwerk en perspectief bracht. Dat is nu, helaas, nog niet het geval. Mensen zitten in Groningen vast in hun woning en daar moet een oplossing voor worden bedacht. Wij denken dat het noodzakelijk is daarbij breder te kijken dan dit instrument: schade, versterking, toekomstperspectief en leefbaarheid spelen daar allemaal een rol bij.

Delen