Prioriteit Schade en Versterken: één loket

Hoewel iedereen al jaren bepleit dat schade, versterken en verduurzamen voor bewoners één integraal proces moet zijn, worden zij in de praktijk stelselmatig als gescheiden processen georganiseerd en ingericht. Niemand ontkent dat dat vanuit het perspectief van de bewoner volstrekt onlogisch is, maar toch worden er op geen enkele manier concrete stappen gezet om de processen te integreren. Hooguit door in alle beleidstitels ‘de bewoner centraal’ te zetten. Maar waar dat vervolgens uit moet blijken weet niemand. In de praktijk blijven het opnieuw strikt gescheiden bureaucratische processen. Dat moet en kán anders!

Welke randvoorwaarden zijn daarvoor nodig? Om met een nieuwe, geïntegreerde aanpak te kunnen beginnen moeten er drie dingen gebeuren:

  1. de ballast uit het verleden moet worden opgeruimd,
  2. er moet een sterk vereenvoudigde schadeprocedure komen voor toekomstige schades, voor zover die niet meegenomen worden in een integrale aanpak (omdat er al versterkt is bijvoorbeeld),
  3. het onderscheid tussen oude & nieuwe schades moet komen te vervallen.

Ad 1.
Er is al veel over gesproken. Schades die meer dan een jaar, sommigen inmiddels zelfs al twee jaar, open staan moeten van rechtswege worden vergoed. Dat betekent dat het proces om de causaliteitsvraag (komt het wel door gaswinning?) komt te vervallen maar dat nog wel de herstelkosten moeten worden vastgesteld. Dit moet zo simpel mogelijk, de plaatselijke aannemer moet een offerte in een (eenvoudig) format kunnen aanleveren. Dat ontlast de bewoner, maar ook de TCMG. Volgens de minister is het los laten van de causaliteitsvraag juridisch niet mogelijk. Maar het echte probleem beschrijft hij ook in zijn brief: hij is bang dat NAM dan niet meer één op één de facturen gaat betalen. Wij hebben daar destijds al op gereageerd. Lees hier onze reactie.

Ad 2.
Eigenlijk dezelfde procedure die wij voorstellen voor de oude schades. Binnen de door TCMG gestelde kaders is het goed mogelijk om veel voorkomende, kleinere schades blijvend op een vereenvoudigde manier af te handelen. TCMG komt met experts in beeld als het gaat om grotere schades, complexe gebouwen, discussies over herstelmethodiek, of herhalingsschade (welke preventieve maatregelen zijn mogelijk?). Straks zal schade binnen het Instituut Mijnbouwschade meer en meer gaan over immateriële schade, bedrijfsschade, bijkomende kosten, indirecte schade, enz. Allemaal als onderdeel van de integrale oplossing voor de bewoner(s).

Ad 3.
Als er in het verleden schadevergoedingen zijn uitbetaald, hoeft er voor dezelfde schade niet opnieuw uitgekeerd worden. Dat is logisch. Maar nu is het zo dat TCMG schade überhaupt niet mag beoordelen als die in het verleden al is behandeld. In de praktijk betekent dit dat óók in het verleden door NAM/CVW afgewezen schades nooit alsnog uitgekeerd kunnen worden. Dat levert bizarre situaties op. TCMG kan de verergering van de schade wél vergoeden, maar de oorspronkelijke schade níet. Terwijl die binnen het huidige, publieke afwegingskader wel degelijk voor vergoeding in aanmerking zou komen. Geef de TCMG de ruimte om hier naar bevindt van zaken te handelen. Als het herstel van een deel van de schade niks oplost, dan is het dus geen oplossing.

Delen