Begin november is in alle stilte een nieuwe versie van het schadeprotocol openbaar geworden. De eerste opvolger van het protocol daterend van augustus 2014 waar sindsdien zo vreselijk veel om te doen is geweest. Het is terecht dat deze nieuwe versie niet met tromgeroffel en luid gejuich is geïntroduceerd. De glans was er al lang van af en zeker toen de partijen aan de Maatschappelijke Stuurgroep (Gasberaad en Groninger Bodem Beweging) de stekker uit het overleg voor deze nieuwe versie hadden getrokken.
Dat begint al met de introductietekst op het voorblad. Van wie is dit protocol? Het is van de NAM maar dat wordt zo impliciet mogelijk verwoord “het protocol is een aanpassing (..) op basis van afspraken die tussen NCG, het ministerie van EZ en NAM zijn gemaakt”. Is het nu van al die drie partijen? We kunnen ze er in ieder geval alle drie op aanspreken en dat doen we dan ook bij deze. De introductietekst vervolgt: “een concept van dit protocol is voorgelegd aan en besproken met de Maatschappelijke en Bestuurlijke Stuurgroepen”. (W)Auw…! Op zichzelf is dat juist maar was het niet op zijn minst netjes geweest om daarbij dan óók te vermelden dat in ieder geval de MSG zich hier op geen-enkele-manier aan heeft gecommiteerd? Voor de zoveelste keer lijken de cynische populisten gelijk te krijgen “jullie laten je alleen maar gebruiken voor de poppenkast!” Het Gasberaad weigert dat te geloven maar dit soort momenten doen echt zeer.
Dan de inhoud van het protocol. Ook die roept vragen op. De belangrijkste, grootste aanpassingen van het protocol zijn de introductie van fenomenen die al lange(re) tijd bestaan: het CVW (!), de bemiddeling van complexe zaken door NCG en de arbitersregeling. Al lang(ere) tijd staande praktijk, nu in het protocol als het ware geformaliseerd. Des te vreemder dat de Inleiding vermeldt dat het protocol van toepassing is op schades die vanaf 1 november worden gemeld. Wat betekent dat? Wat is de ratio van die datum? Moeten we vanaf nu NAM/NCG/EZ gaan houden aan dit protocol? Dan kunnen allerlei vereenvoudigingen in het schademeldingsproces voorlopig ook niet worden doorgevoerd, daar voorziet dit protocol niet in. Of moeten we het protcol, net als de afgelopen jaren, behoorlijk los zien van wat er in de praktijk gebeurt?
In de Inleiding wordt nogmaals herhaald dat we allemaal bij de totstandkoming zijn betrokken. Wrijf het er maar in. Eén van de opmerkingen die wij in het begin nog hebben gemaakt was: maak alsjeblieft duidelijk wat het protocol nou uberhaupt ís! Is het een document waar rechten en plichten uit voort vloeien en op basis waarvan dan? Is het een beschrijving van de interne werkprocessen? Is het voorlichting? Informatie? Bedoeld als afspraken? Maar waaruit blijkt dan de wederkerigheid? We stellen vast dat dit aangepaste protocol opnieuw die duidelijkheid níet geeft.
In de laatste alinea van de Inleiding wordt vermeld dat het protocol te vinden is op de website van NCG en CVW. Er wordt bij vermeld dat het protocol “samen met het Handboek Aardbevingsschade een ‘twee-eenheid’ is” en dat het handboek tevens beschikbaar is op beide websites. Welnu, het schadeprotocol is inderdaad na enig zoeken op de genoemde websites te vinden maar dat geldt vooralsnog níet voor het handboek. Zucht. En dan zijn we nog maar op pagina drie.
Op de rest van de hoofdstukken komen we in de volgende nieuwsbrief terug. Wordt vervolgd.
